Bir Fincan Kahve Olsam
Bir fincan kahve olsam şöyle taze çekilmiş, köpüklü, orta şekerli… Kırk yıl hatrım olsun istemezdim.
Ben bir fincan kahve olsam; yirmi yıldır kızını tanımayan alzheimer hastası annenin, “Kızım” diye seslendiği o gün karşılıklı içilen anne-kız kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam; down sendromlu oğlunun yemin töreninde nasıl güzel asker selamı verdiğini kahvede arkadaşlarına anlatan babanın murad kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, yıllardır beklediği atanma haberini alan taze öğretmenin arkadaşlarına ısmarladığı müjde kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, artık kemoterapi almasına gerek kalmadığını öğrenen hastanın içtiği özgürlük kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, son şansları olan çifte nihayet güzel haberi verecek olan doktorun tüp bebek merkezindeki odasında içtiği “Oh be!” kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam; vatanına dönen Suriyeli bir kadının, temizlediği evinin kokusunu içine çekerek içtiği yorgunluk kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam; Doğu Türkistan’da bir okulun öğretmenler odasında, Çin Seddi’nin neden yapıldığını anlatan Uygur öğretmenin gurur kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Filistin’deki utanç duvarını yıkan gençlerin içtiği zafer kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam; Irak’taki Ebu Gureyb hapishanesinin yerine yapılan mahkemede, işkencecileri yargılayan hakimin “Karar verildi” demeden önce içtiği intikam kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Mısır’da Rabia Meydanı’nda kıyılan bir nikâhta davetlilere ikram edilen düğün kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam; Endülüs’te, bir ikindi namazı sonrası İspanyol turistlere rehberlik eden Kurtuba Camisi imamının içtiği Türk kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Dilara Bikeç Türbesi’ndeki Közyaş Çeşmesi’nden akan hürriyet suyuyla yapılan Kırım kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Çeçenistan’da Rus büyükelçiliğinin bahçesinde Kafkas oynayan gençlerin içtiği neşe kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Afganistan’da bir kız çocuğunun sokakta evcilik oynarken yaptığı çamur kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Etiyopya’da yapılan “Habeşistan Aşevi” nin açılışında verilen vefa kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Bengal Körfezi açıklarında gözden kaybolan Budist yöneticilerin ardından “çak” yapan Arakanlı gençlerin içtiği keyif kahvesi olmak isterdim.
Bir fincan kahve olsam, Afrika’da bir ailenin yemeği fazla kaçırdığı için içtiği sodalı kahve olmak isterdim.
Ben bir fincan kahve olsam; Üveys’in heybesinde getirdiği, Aişe’nin pişirdiği, candan öte Cânımız’ın içtiği Yemen kahvesi olmak isterdim.