Geleceğin Neslini Yoğurmak

عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ  رضى الله عنه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم : مَا مِنْ مَوْلُودٍ إِلاَّ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ ، فَأَبَوَاهُ يُهَوِّدَانِهِ أَوْ يُنَصِّرَانِهِ أَوْ يُمَجِّسَانِهِ

Ebû Hureyre radıyallahu anh, “Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu.” demiştir:

“Her doğan çocuk, mutlaka İslâm fıtratı üzere doğar. Ancak anasıyla babası onu Yahudi veya Hristiyan ya da Mecusi yaparlar.“[1]

Nesiller üzerinde önceki kuşağın ya da yakın ve hâkim çevrenin et­kisini, ulaşabileceği en acı boyutuyla gözler önüne seren hadisimiz, gele­ceğin neslini yoğurma ve dolayısıyla nesli koruma görevinin ciddiyetine dikkat çekmektedir. Bu arada insan fıtratının temizliğini, sadeliğini ve İslâm’ın bu fıtrata hitap ettiğini ve uyum gösterdiğini belirlemektedir.

Hatta hadisin buraya almadığımız kısmında fıtratın temizliği, bütün organları tam olarak doğan hayvan yavrularına teşbih edilmekte, insan­ların bu tam yaratılışlara müdahale ile kulaklarını, kuyruklarını kestikleri örnek verilmekte, İslâm telkini dışındaki telkinlerin bu dış müdahalelere benzediği, temiz ve mükemmel yaratılışı bozduğu belirlenmektedir.

Bu arada hadisin ortaya koyduğu bir önemli gerçek de din duygusu ve hakikat aşkının insanın fıtratında, mayasında mevcut olduğudur. Nitekim Allah Teâlâ Rum Sûresi’nin 30. ayetinde bu gerçeği şöylece bil­dirmektedir: “Sen yüzünü dosdoğru dine, tam bir ihlas ile çevir. (Bu din) Al­lah’ın o fıtratıdır ki, insanları onun üzerine yaratmıştır. Allah’ın yarattığı değiştirilmez. En doğru din budur. Fakat insanların çoğu bilmezler.”

Demektir ki Müslümanlık, insan fıtratının doğruluğuna şehâdet et­tiği bir dindir. Peki ya fıtrat nedir?

Fıtrat

Fıtrat, aslî yaratılış (hilkat-i asliyye) demektir. Fıtrat, hakkı kabul ve idrak kabiliyetidir. Mealini verdiğimiz âyet-i kerimede fıtrat, her ferde has olan özel fıtrat değil, bütün insanlığın insan olarak yaratılışlarına esas olan ve hepsinde müştereken bulunan fıtrat-ı külliye, fıtrat-ı ûla ve fıtrat-ı asliyye anlamındadır.

Fıtrattaki hakka temayül yeteneği, kulakların işitilebilecekleri işit­meye, gözlerin görülebilecekleri görmeye kabiliyetli olarak yaratılmış olması gibidir. Yani dış müdahalelerden, şartlandırmalardan uzak fıtrat-ı selîme sahibinin, yaratanını tanımaması mümkün değildir.

Ne var ki böylesine fıtrat-ı selime sahibi olan çocuğun gelişme ve kâinatı algılama çağında, yakın çevresi başına üşüşür ve onu kendi iç dünyaları doğrultusunda etkilemeye çalışırlar. Bunda da genellikle başa­rılı olurlar. Yakın çevrenin temel elemanları ise, anne ve babadır. Hadi­simiz, anne ve babanın tertemiz bir fıtrata sahip olan yavrularına, elbise giydirir gibi dinî kişilik kazandırdıklarını işaret etmekte ve tabii dolayı­sıyla onlara sorumluluklarını hatırlatmaktadır. Dinî şekillenmede tesir­leri açık ve inkâr edilemez olan ebeveynin geleceğin neslini yoğurmada ve yetiştirmede en büyük pay sahibi olduğu da böylece belirlenmiş ol­maktadır.

Ailenin sorumluluğu

Hadisimizde, insan özüne uygun olan İslâm’a yönelebilecek çocuk­ların Yahudi, Hristiyan veya Mecusî yapılmasından söz edilmesi, hiç şüphesiz o günkü Müslümanların çevrelerinde bu inanç gruplarının bu­lunmasından dolayıdır. Hadisimizin bazı rivayetlerinde “ya da müşrik yaparlar”[2] kaydına da rastlamaktayız. Bugün dinsizlik dâhil, İslâm dışı bütün inanç sistemlerini düşünebiliriz. Yine bugün anaokullarını, mü­rebbiyeleri, okulları ve radyo-televizyon, video, internet gibi ileti­şim ve haberleşme araçlarını da çocukları etkilemekte anne-babaya ilhak edebiliriz. Zira anne-baba fonksiyonunu ya doğrudan doğruya ya da tercih ettikleri etkilenme ortamları vasıtasıyla gerçekleştirirler. Sonuçtan sorumlu olan daima anne-baba yani ailedir.

Kendilerini ve aile fertlerini, yakıtı insanlar ve taşlar olan cehennemden korumak ve kollamakla görevli bulunan günümüz Müslümanları,[3] nesille­rini kendi inançları üzerinde yaşama azim ve iradesine sahip kıl­manın, onlara bu bilgi ve iman donanımını temin etmenin büyük önem kazandığı bir zamanda yaşamaktadırlar. Haberleşme ve iletişim vasıta­ları çağımızda, tüm kesimleriyle dünyalıların âdeta annesi-babası haline gelmiştir. Bu güçlü tesir odaklarına karşı yeterli tedbir alınmaz, onların olumsuz etkilerinden çocuklar uzak tutulamazsa, hadisimizin ifadesiyle nesillerin Yahudileşmesi, Hristiyanlaşması ya da Mecusîleşmesi veya müşrikleşmesi, dinsizleşmesi beklenmeyen değil, önceden bilinen acı sonuç olacaktır.

Gerek İslâm’a gerek millî kültüre yabancı bu yıkım ve şartlandır­mayı, daha önce böyle bir beyin yıkama ameliyesine tabi tutulmuş, gö­nülleri işgal edilmiş, böyle yapılmasının çağdaşlık, ilerilik ve fazilet ol­duğuna inandırılmış bizden kişilerin yürüttüğü düşünülecek olursa, mücadele ve mukavemetin ne derece zor ve fakatgerekli olduğu anlaşı­lacaktır.

Eğitim-öğretim yoluyla kültür yapısı ve gönül dünyası bulandırılmış ya da tabii zemininden uzaklaştırılmış nesillerin ne tür kabullere yönele­ceklerini ve hangi davranışları sergileyeceklerini kestirmek artık meçhul değildir.

Hem Hak Hem Görev

Her milletin, her ümmetin kendi insanını yetiştirmesi hem en tabii hakkı hem de nesil ve değerlerini yaşatabilmek için en temel görevidir. Bu konuda İslâm ümmetine fıtrat en büyük yardımcıdır. O halde bu bü­yük yardımcıya rağmen Müslümanlar, Müslüman nesiller yetiştiremezlerse beyan edecekleri herhangi bir mazeretleri kalmamış demektir. Zira hadisimiz açıkça, İslâm’ın en büyük gücünün ve gelişme imkânının, insan özüne uygun olmasından kaynaklandığını ifade et­mektedir. Bunun için de “İslâm, tabii ve fıtrî bir din” “sıbğatullah  (Allah boyası)” olarak tarif edile gelmiştir.[4]

Hicret’ten sonra Medine’de ilk doğan muhacir çocuğu Abdullah b. ez-Zübeyr’in o günkü Müslümanlar arasında sebep olduğu büyük sevinç, şirk ve küfre bulaşmadan yetişecek ilk Müslüman neslin ufukta belirmiş olmasının sevinci olsa gerektir. Müslümanların, Müslüman nesiller ye­tiştiğini gördükçe sevinmesi pek tabiidir. Necip milletimizin, kendi inançlarını paylaşan İmam-Hatip nesline gösterdiği rağbetin kaynağı ve anlamı işte budur. İmanlı, faziletli, başarılı, yerli ve seviyeli nesillerden rahatsız olanlar milletle aynı duygu ve değerleri paylaşamayanlardır.

Unutmayalım ki, çocuklarımızı iyi birer Müslüman olarak yetiştir­mek, geleceğin neslini yoğurmak demektir. Müslüman olmadıktan sonra nesiller, nerde nasıl yetişirlerse yetişsinler, ne fark eder? Hepsi yanlış, bütün emekler heder…

Rabbim, bize dinine hizmet edecek nesiller ver!.

***