ZEYNEP Bint HUZEYME (ra)’ye Sesleniş

Ümmü’l-Mesâkîn ZEYNEP Bint HUZEYME (ra)’ye Sesleniş

Savaş meydanı…

Gözler kısılmış, yürekler kasılmış.

Okçular önde, mübareze başlamış.

 

Hamza, Ali, Ubeyde.

Üç hısım, üç cengâver.

Önde olma şerefi, onlara düşer.

 

Ali, Hamza hasmını yere serer.

Kılıcın ucunda can meleği,

Rasûl-i Ekrem’in yastık ona dizi

Ubeyde şehâdeti düşler.

 

Zeynep b. Hüzeyme, şehit hanımı.

……

 

Amr b. Sa’sa’, Zeyneb’in kabilesi.

Muallim istemişlerdi hani.

Yolda haince pusuya düşürüp

Hepsini şehid etmişlerdi.

İçlerinden zar zor kurtulan biri

Gizlice dönmeye yeltenmişti.

Yolda görünce iki adam,

O hainlerin kabilesinden,

“Katli vaciptir.” diyerek

Canlarını dilemişti.

Lakin öldürülen o iki kişi

Meğer Müslüman imiş.

Kimsenin bilmediği bu durumu

Öldüren nasıl bilsinmiş?

İşler sarpa sarmış.

Nasıl çözümlenir bu mesele?

Zalimken, mağdur olur mu bir kabile?

 

Zeynep b. Hüzeyme’nin

Hatırı sayılır bu beldede.

……

Hicretin 3. yılı, ramazan ayı.

O artık Efendimizin hanımı.

Fakirlerin annesi, gariplerin hâmisi

Geçici dünyada böyle kalacak ismi.

Evliliğiyle kılıçlar kınlarına kondu.

Kalpler yumuşadı, hasımlar hısım oldu.

 

Üç ya da sekiz ay. Yok daha fazlası.

Otuz yıllık bir ömrü ne güzel yaşadı.

Hatice’den sonra vefat eden ikinci eş

Bakî kabristanında yok sana eş.

…

İlk Müslümanlardan idin, hem muhacire,

Ümmü’l- mesakîn idin, hem zevc-i tâhire

Cömertliğin esen rüzgâr kadar

Gece gündüz ettiğin ibadet, sana yâr.

 

Seninle bildik, nasıl bereketlenir kısa bir hayat.

Sekiz ay, bin dört yüz yıla nasıl vurur kanat?

O’nunla şereflendin O’nunla şereflendi kâinât

Üzerinize olsun tahıyyât, tayyibât ve salevât.