Gül Kokusu

…Güllerin ve Gönüllerin Efendisine İştiyakla…


Ufuktan doğdu güneş, kalplere huzur doldu

Küfrün çukurlarında açan zakkumlar soldu

 

Ateşleri söndürdü vahiy kokan nefesin

Gönülde yankılandı Hakk’a çağıran sesin

 

Basiret nazarınla gözümüzde fer oldun

Nebiler ordusunda kahraman nefer oldun

 

Bu dünya gurbetinde alev yüklü âhımız

Nurunla buldu hayat gecemiz, sabahımız

 

Ey nebiler nebisi andırırdın güneşi!

Müminin gözyaşıyla söndü zulüm ateşi

 

Hira Mağarası’nda ümmetine nur indi

Sen gelince mazlumun akan gözyaşı dindi

 

Sana hicret edenler vuslat hazzını tadar

İnsanoğlu diridir seni sevdiği kadar…

 

Hakk’a vasıl olmadan tamamladın nurunu

Çiğnetmedin zalime müminin onurunu

 

Kadın erkek, genç yaşlı davet ettin hak dine

Üşüyen bedenine yorgan oldu Medine

 

Can yoldaşındı ashap, her biri bir yıldızdı

İnkâr paslı bir kılıç, iman kalpte yaldızdı

 

Kelâma kıymet katar zikredenler adını

Dindir şefaatinle ümmetin feryadını

 

Cemalin benzer aya, seni ne çok özlerim

Görmedi gül yüzünü, bahtsızdır bu gözlerim

 

Ümmetin gözbebeği, Allah’ın habibisin

Aldığımız nefessin, gönüller tabibisin

 

Göçtüğün günden beri dünyamız pek gariptir

Seni anmayan diller, gönüller muzdariptir

 

Bahçende sabahlarım, geçit vermese de hâr…

Kokun güllere sindi,  uzakta kaldı bahar!.. 

Yazar: 

Add new comment

Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.