Ayşe UÇKAN

Yazarımız ilk tecrübelerine yer veren bu eser, okuyucuyu birçok noktada cezbederek onlara yol gösterici olmuştur. Mesela; yazmak istedikleri konuda fazla konuşurlarsa yazmaya gerek duymayacağını belirtmiştir sanatçıların.

Allahım, sen her varlığı yüce kudretin ve kuşatıcı ilminle yerinde, zamanında, ebadında yarattın. İnandım, iman ettim, onların bana eğdirdiğin boynuna gıpta edip azametine boyun eğdim. Kulluğuna beni, benimle birlik kıymetlimi, bütün ümmet-i Muhammedi kabul et ey Müheymin!

Geleceği bilmek, yarını sezmek tüm beşerin tutkusu aslında. Benim de içimden geçiyor, şöyle arada sırada, ertesi yıl başıma gelecekleri bilsem de hayatıma ona göre şekil versem, ya da sıkıntılara karşı alacağım gardın direnç eşiğini yükseltecek temrinlere girişsem diye.

Uzun bir seyahatten döndüğümüzde, gidilen yer kendi büyüdüğümüz memleket, çıktığımız ana evimiz olsa da kapıdan içeri girer girmez hemen hepimizin “evcağızım evcağızım sen bilirsin hâlcağzım” itirafında bulunduğu o içinde yaşadığımız yeri, Allah (c.c) huzur ve sükûnun merkezi kılmış.