Erol DEMİRYÜREK

İmanın tadını alabilmenin üçüncü temel şartı, imandan sonra küfre dönmeyi ateşe atılmak derecesinde bir felaket olarak görmektir. Buradaki küfürden kasıt, İslam’ın dışındaki bütün batıl dinler ve dinsizliktir.

Allah (cc) sevgisi, bütün sevgilerin kaynağı ve sevginin varacağı son noktadır. Onsuz her sevgi eksik ve kusurludur. Mü’minler her şeyden çok Allah’ı severler.[1] Ne babaları, ne oğulları, ne kardeşleri, ne eşleri, ne aşiretleri...

Şu gök kubbenin altında hiç kimse O’nun kadar sevilmedi, O’nun kadar özlenmedi. Hiç kimse hakkında O’nunki kadar kitap yazılıp şiir ve methiyeler dizilmedi. O, yüzyılların hasretiyle gelen; gidişiyle ümmetini hasretlere gark edendi. O, Allah Teâlâ (cc)’nın en sevgili elçisi, Hz. Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem’di.

Kıyamet günü mutlaka gelecektir, bunda hiç şüphe yoktur. Hem de gelmesi pek yakındır.[1] O gün adalet terazileri kurulacak ve dünyada yaptığımız her şeyden inceden inceye hesaba çekileceğiz.