Abdullah b. Ca’fer B. Ebû Tâlib

Babası Hz. Peygamber (s.a.v.)’in amcasının (Ebû Tâlib) oğlu Ca’fer-i Tayyâr, annesi ise Esmâ bint Ümeys’dir. Aynı zamanda Hz. Ali’nin yeğenidir. Künyesi Ebû Ca’fer’dir. Abdullah’ın anne babası Habeşistan’a hicret Müslümanların arasındaydı. Abdullah, Habeşistan’da doğan ilk Müslüman sahibidir.

Ailesi ile birlikte Habeşistan’dan Medine’ye hicret etmiştir. Yaklaşık 7 yaşında iken Hz. Peygamber (s.a.v.) ile görüşmüş ve ona biat etmiştir. Haşimoğullarından Hz. Peygamber (s.a.v.)’i gören son kişidir. Babası Mute Savaşı’nın destanlaşan şehitlerinden biridir. Babası öldükten sonra annesi önce Hz. Ebû Bekir ile daha sonra onun da vefatının üzerine Hz. Ali ile evlenmiştir.

Babası vefat ettikten sonra Hz. Peygamber (s.a.v.) ona ayrı bir ilgi göstermiştir. Hz. Peygamber (s.a.v.) vefat ettiği zaman 10 yaşlarında genç bir sahâbî idi. Halifeler döneminde Hz. Ali’nin yanında Cemel ve Sıffîn Savaşlarına katılmış, Sıffîn de komutanlık yapmıştır. Hz. Ali’yi şehit eden İbn Mülcem’e bizzat kısas hükmünü uygulamıştır. Abdullah ayrıca cömertliği ile de ün yapmış bir sahâbîdir. Bu özelliği sebebi ile “Bahrü’l-Cûd” veya “Kutbü’s-Sehâ” diye anılmıştır.

Abdullah bizzat Hz. Peygamber (s.a.v.)’den, annesi Esmâ’dan ve amcası Hz. Ali’den hadis rivayet etmiştir. Rivayet ettiği hadislerin bir kısmı Ahmed b. Hanbel’in eserinde mevcuttur.

Vefat tarihi kesin olmamakla birlikte 80/699-700’de Medine’de vefat etmiştir.