Artan Özlem

Sümeyye SEVİNÇ –

Medine’nin huzur veren sessizliği, Mekke’nin sıcak karmaşası ve git gide artan özlem….

Uzaktan sevmek, göremeden, yaşadığı yerde yaşayamadan sadece O olduğu için sadece Allah rızası için sevmek, sevince de ‘’anam babam feda olsun.’’ diyebilmek. Sevdiğin gibi olmaya çalışmak, takdirini alabilmek, tebessümünü hissedebilmek…

Sevdikçe özlem artıyor adı geçtikçe gözler doluyor… Ona özlem doğduğu yer Mekke’ye, Onu kucaklayan Medine’ye özlem…

Medine sessiz. Nasıl karışık ve gürültülü olabilir ki, Efendimiz orada dostları orada. Medine huzur dolu. Efendimiz ve her şeye rağmen Ona gönül verenler hicret ettiklerinde de huzur bulmamışlar mıydı? Medine ev sahibi, tüm malını, gerektiğinde canını feda eden muhacire. Medine umut, yurdundan atılan ashaba, Medine şifa kalpleri kararanlara..

Ve Mekke… Hak geldi Mekke’ye, putlardan temizlendi Kabe. Hak geldi Mekke’ye, kuşku yok oldu Kabe’de. Hak geldi, batıl yok oldu. Kuşku yok , batıl yok olucudur.

Mekke farklı, Peygamberimiz’in evi olduğu için içten, belki Ebu Cehil’in evi olduğu için garip. Daha karışık daha yorucu şehir Mekke. Belki sabırla sevmeyi öğretmek için. Ne kadar karışık, kalabalık, yorucu olsa da Peygamber’in doğumuna sevinçlerine, hüzünlerine şahit. Ve Kabe’nin ev sahibi Mekke.

Kâbe günahlardan af oluş, kötülüklerden arınış, duaların kabulü… Karşısında oturup izleyince gözlerin nurlanacak, uyuyunca bile sevap kazanılacak kadar kıymetli.

Kabe Allah’ın evi, oradakiler ise misafiri. O yüce yere misafir olabilmek ne büyük kısmet..

Huzurla gidilen, hüzünle dönülen yollar ve git gide artan özlem….

Yeni yorum ekle

Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.