el-Meded

Ey cemâl-i nur-i çeşm-i evliyâ

El-meded ey ma'den-i Nur-i Hüdâ

Hâk-i payi tutiya-yı asfiyâ

El-meded ey ma'den-i Nur-i Hüdâ

 

Kimse sensiz bulamaz Hakk'a vusûl

Feyz-i lütfunla olur merd-i kabûl

Rahmeten li'l Âlemîn’sin ya Rasûl

El-meded ey ma'den-i Nur-i Hüdâ

 

Eyledim bi-hadd cürüm ile cerîm

Oldum eşhas-ı hevâ ile nedîm

Eyle isyanım şefaat ya Kerîm

El-meded ey ma'den-i Nur-i Hüdâ

 

Ey kerem-kân-ı Resül-i Kibriyâ

Kemterindir bu Selimî pür-hatâ

Dergehinden iltica eyler atâ

El-meded ey ma'den-i Nur-i Hüdâ

 

Yavuz Sultan Selim

.

*** 

İzâhı

 

Ey evliya gözyaşı nurunun güzelliği

Medet eyle ey Hüdâ nuru kaynağı

Ayağının tozu esfiyânın gözüne sürmedir

Medet eyle ey hidayet nuru kaynağı

 

Kimse sensiz Hakk’ka bir yol bulamaz

Lütfunun çokluğuyla olur o yola insan kabul

Âlemlere rahmetsin ey Resul

Medet eyle ey hidayet nuru kaynağı

 

Eyledim hadsizce kabahat

Ehli nefsi kendime dost edindim

Şefaat et, isyanımı bağışla ey Kerîm

Medet eyle ey hidayet nuru kaynağı

 

Ey Resullerin en büyüğü, kerem kaynağı

Hatalarla dolu bu Selimî pek acizdir

Senin dergahın vesilesiyle vuku bulur bağışlanma

Medet eyle ey hidayet nuru kaynağı

 

*** 

cemal: güzellik

çeşm: göz

ma’den: asli mekan, kaynak, maden

hak-i pay: ayağın tozu

asfiya: safiler, kemalet sahibi kimseler

tutiyâ: sürme taşının göze sürülen tozu, ismid sürmesi

vusül: varış, vasıl olma

feyz: bolluk

merd: er

bi-hadd: hadsizce

cürüm: suç

cerim: kabahat

eşhas: şahıslar

kân:kaynak, membâ

kemterîn: pek âciz, nakıs

dergeh: dergah, tekke

iltica: sığınma