Soru - Cevap

Soru 1: Hz. Ömer Müslüman olmadan önce kızını toprağa gömmüş müdür? 

Cevap: Hz. Ömer'in İslam öncesi hayatı hakkında anlatılan en önemli hadiselerden biri onun kızını diri diri toprağa gömmesi olayıdır. Bu bilgiye delil olarak Hz. Ömer'den şu cümle nakledilmektedir: “Cahiliye devrinde yaptığımız iki şey vardı ki bunlardan birini hatırladıkça güler, diğerini hatırladıkça ağlarım. Helvadan put yapıp tapar, acıktığımızda yerdik. Bunu hatırladıkça gülerim. Ağladığım şey ise kızlarımızı diri diri toprağa gömmemizdir.” 

Bu ifadede Hz. Ömer’in kızını toprağa gömdüğü değil, o dönemde kızların diri diri gömüldüğü anlatılmaktadır. Ayrıca Hz. Ömer'e ait olduğu ifade edilen bu cümle, hiç bir tarihî kaynakta mevcut değildir.

Aslında Hz. Ömer'in kızını diri diri gömmüş olması mümkün değildir.  Zira Hz. Ömer müslüman olmadan önce üç evlilik yapmış, bu evliliklerden dört erkek ve bir kız çocuğu olmuştur.  Hz. Ömer'in bu tek kızı, en büyük çocuğu olan ve İslamdan beş sene evvel doğan, Hz. Hafsa'dır. Hz. Hafsa Sevgili Peygamberimizin hanımı olmakla şereflenmiş, müminlerin annesi olmuştur. Hz. Ömer'in diğer kızları ise kendisinin Müslüman oluşundan sonra doğmuşlardır.

İlk dönem kaynaklarında mevcut olmayan yukarıdaki cümle sonradan uydurulmuş ve maalesef üzerinde araştırma yapılmaksızın kesin bir bilgi gibi anlatılagelmiştir.

.

.

Soru 2: Mirac mucizesi sırasında gerçekleştiği belirtilen 50 vakit namazın beş vakte indirilmesi olayını açıklar mısınız? 

Cevap: Miraç hadisinde belirtildiğine göre Sevgili Peygamberimize tarifi imkânsız ilâhî vuslatta önce elli vakit namaz farz kılınmıştır. Onun bu Rabbânî hediyeyle ümmetine her dönme teşebbüsünde Mûsa aleyhisselâmla karşılaşması ve Onun tavsiyesiyle tekrâr tekrar ilahî huzura çıkması ve ümmeti hesabına elli vakti indirmesi için Rabbe niyazda bulunması bazı haddini bilmezlerin diline dolanmıştır. Sevgili Peygamberimizin birkaç defa Yüce Allah’ın huzuruna çıkması ve böylece namaz vakitlerinin beşe inmesi onlara göre bir çekişme ve pazarlığı hatırlatmaktadır(!) Yine onlara göre bu olayda Hz. Musa’nın müdahalesi, Onun Son Peygamberden üstün olduğu imajını vermektedir(!) İşte onlar bu gerekçelerle, birçok âlime göre mütevâtir kabul edilen[1] ve hemen bütün âlimlerin de sahih kabul ettiği[2] bu olayı bir çırpıda reddederler.

Onlar bu tutumlarıyla aklî düşündüklerini ileri sürseler de aslında olayları yorumlamakta ne kadar sığ kaldıklarını göstermiş olurlar. Şöyle ki, herhangi bir olayı önceden yaşamış kimselerin tecrübelerini aktararak o olayı yaşaması muhtemel diğer insanlara tavsiye ve uyarıda bulunmalarının bir üstünlük davranışı olduğunu sanıyorlar. Tecrübe sahibi kimselerin uyarılarını dikkate alan akıllı ve mütevâzi kimseler de onlara göre alçalmış oluyor(!) Meselâ bir hastaya elli doz ilaç uygulayıp onu tedavi etmek isteyen bir tıp profesörüne, o hastaya daha önce uzun müddet o ilaç tedavisini uygulamış olan sıradan bir doktorun tecrübesine dayanarak tavsiyede bulunması ve hastanın elli doz ilacı kaldıramadığını söylemesi nasıl o doktoru profesörden üstün konuma getirmiyorsa, Hz. Musa aleyhisselamın da elli vakit namaz hakkında insanlarla ilgili tecrübesini aktarıp onların bu namazı kılmayacaklarını söylemesi, Onun Son Peygamberden üstün olduğunu göstermez. Ancak ümmeti Muhammede olan sevgi ve merhametini gösterebilir. Hastasını daha önce tedavi etmiş bir doktorun tavsiyelerini dikkate alması nasıl bir profesörü küçültmez, bilakis tecrübelere değer veren akıllı bir kimse olduğunu gösterirse, Hz. Musa’nın tecrübesini ve tavsiyesini dikkate alması da Sevgili Peygamberimizi küçültmez, tam tersine yüceltir. Allah’ın salat ve selamı bütün Peygamberlerin üzerine olsun.

Namazın önce elli vakit farz kılınıp, sonra Sevgili Peygamberimizin peş peşe müracaatlarıyla beş vakte kadar inmesi ve bu beş vaktin elli vakte denk sayılmasında iki yönlü hikmet-i ilâhî düşünülebilir: Bunlardan birisi Peygamberimizle, diğeri de biz ümmetiyle ilgilidir. Olayın Peygamber Efendimize bakan yönünde, Onun naz makâmında Yüce Rable defalarca vuslat fırsatı elde edip bir kulun erişebileceği en büyük mutluluğu defalarca yaşaması hikmeti vardır. Yüce Allah En Sevgili kuluna işte böylece büyük bir ikramda bulunmuştur. Burada ümmet-i Muhammedin hissesine düşen hikmet de iyi tefekkür edilmelidir. Anlaşıldığına göre burada, namazla temsil edilen kulluğun hakkının bütün hayatı kaplaması olduğu hatırlatması vardır. Çünkü bir günde elli vakit namaz kılınması demek, günün tamamının namazla geçirilmesi demektir. Kullar hayatları boyunca başlarını secdeden kaldırmasalar, yine de Allah’ın sayısız nimetlerinin şükrünü edâ etmiş olmazlar. Hamdolsun Rabbimize ki bizim az ibadetimizi şükrümüz için yeterli sayıyor ve attığımız her adımı kendi rızası ve iradesi istikametinde atmamızı da ibadet kavramına dâhil ediyor.

Soru 3: Siyer ne demektir?

Cevap: Siyer sözlükte davranış, hal, hayat tarzı, gidişat, bir kimsenin ahlakı, hayat hikayesi, tedbir,tabiat, seyahat etmek, idare gibi anlamlara gelen siret kelimesinin  çoğuludur. Siret  kelimesi Kur’an-ı Kerim’de Taha Sûresi 21. ayette hal ve şekil anlamında kullanılmıştır. (“Allah,  Mûsâ’ya onu(asanı) tut ve korkma. Biz onu ilk haline (sîratehâ’l- ûlâ) döndüreceğiz, buyurdu.’’) 

Hz. Peygamberin hadîslerinde kendi tedbir ve hareket tarzını ifa­de etmek üzere sîre kelimesi zikredilmiştir. Hz. Peygamber, Dumetü’l-cendel Seriyyesi’ne  komutan olarak tayin ettiği  Abdurrahmân b. Avf’a şöyle buyurmuştur: “Ey Avf’ın oğlu! Sancağı al! Hepiniz Allah yolunda, Allah’a inanmayanlarla savaşın, emanete hıyanet etmeyin, haksızlık yapmayın, kimsenin uzuvlarını kesmeyin, kadınları ve çocuk­ları öldürmeyin. Bu Allah’ın ahdidir ve size yol gösteren Peygamberinizin sîretidir (tedbir, tavır ve hareket tarzıdır).” (İbn Hişâm, es-Sîre,IV,281)

Terim olarak Siyer-i Nebi, sevgili peygamberimiz Hz. Muhammed’in (s.a.s) 63 yıllık hayatını ve peygamberlik mücadelesini bütün yönleriyle ele alan ilim dalı ve bu alanda yazılan eserlere denir.

Siyer ayrıca savaş, esirler, ganimetler başta olmak üzere devletler hukuku dallarına ait konulara ve bu konulara dair yazılan eserlere de isim olmuştur. M. Hamidullah’a göre, siyer kelimesini  İslâm Devletler Hukuku manâsında  kullanan ilk alim İmâm-ı  A’zam Ebû Hanîfe’dir.

Siyer-i Nebi, Rabbini en iyi tanıyan ve insanlara en güzel şekilde tanıtan Efendimizin mübarek hayatıdır.  Allah’ın terbiye ettiği yüce ahlak sahibinin, canımızdan ziyade sevdiğimiz ve O’nu sevmekle Rabbimizin sevgisini kazanabileceğimiz Sevgili’nin, hayat hikâyesidir.

Siyer-i Nebi, Rabbimizin rahmetine ve Efendimizin şefaatine ulaştıran pek mübarek bir ilimdir. Ashâb-ı Kiram’ı takip eden nesil, Efendimiz ve arkadaşlarının hayatını Kur’ân öğrenir gibi öğrenmiş ve çocuklarına titizlikle öğretmişlerdir. Zira O’nu tanımayan, mücadelesini bilmeyenler pek çok hayırdan mahrum kalmıştır.

.

.

Soru 4: Kur'ân-ı Kerim'de Peygamberimizin hangi isimleri geçmektedir?

Cevap: Kur'ân-ı Kerim'de Peygamberimizin Muhammed ismi dört yerde, Ahmed ismi ise bir yerde geçmektedir. Muhammed ismi sırasıyla  Âl-i İmrân sûresi, 144; Ahzâb sûresi, 40; Muhammed sûresi, 2; Fetih sûresi, 29. ayetlerde; Ahmed ismi ise Saf sûresi 6. ayet-i kerimede geçmektedir. Muhammed ismi yerdekilerin ve göktekilerin övdüğü anlamına gelirken, Ahmed, hem Allah’ı en çok öven hem de kullar arasında en çok övülen kimse anlamına gelir. Efendimizden önce hiç kimseye Ahmed ismi verilmemiştir.

.

.

Soru 5: Mescid-i Aksâ Nerededir?

Cevap: Bazıları Kur’an’da adı geçen Mescid-i Aksâ’nın Kudüs’teki Mescid-i Aksâ olmadığını bu ifade ile başka mescidlerin mesela Mekke’deki bir başka yerin kastedildiğini söylüyorlar. Yine bu bölgenin Kur’an’da “edna’l arz: en yakın yer” olarak ifade edildiğini[1] buna karşılık İsrâ Suresi’nde ise “Mescid-i Aksâ: en uzak mescid” ifadesinin kullanıldığını bu durumda Kur’an’da zikredilen Mescid-i Aksâ’nın Kudüs’te bulunamayacağını iddia eden âlimler var. Ancak Mescid-i Aksâ Mekke’de olsaydı ve Efendimiz buraya götürüldüğünü söyleseydi Kureyş bunu hayretle karşılamaz, bazı zayıf imanlılar dinlerinden dönmezlerdi. Mescid-i Aksâ (uzak mescid) ifadesinin sebebi muhtemelen yeryüzünde o tarihteki en uzak mescidin Kudüs’teki mescid olmasıydı.[2] Ayetin başındaki “subhâne” ifadesi Allah’ın kusursuzluğunu, olayın azametini ifade ettiğinden bu yolculuğun uzak bir yere, Kudüs’teki Mescid-i Aksâ’ya olması gerekir. İslam âlimlerinin neredeyse tamamı Mescid-i Aksâ’nın Kudüs’te bulunan Beytü’l-Makdis olduğunu kabul etmişlerdir.[3] 

Yine bazıları Mescid-i Aksâ’nın daha evvel yıkılmış olduğunu, o tarihlerde mevcut bulunmadığını ifade ediyorlar. Ancak onlar da kabul ediyorlar ki Efendimiz ve Müslümanlar hicretten on sekiz ay sonrasına kadar Mescid-i Aksâ’ya yönelerek namaz kılmışlardır. Müslümanların, olmayan bir mekâna yönelmelerini veya güvenilirliği kesin olmayan bilgileri kabul etmektense sahih kaynaklardaki bilgileri[4] kabul etmek çok daha makuldür. Aslında bu düşünceler Müslümanların Kudüs’ten, Mescid-i Aksâ’dan soğumasından başka bir şeye yaramayacak, “Efendimiz Mi’râc’a Kudüs’ten yükseltilmedi ve oraya hiç gitmedi.” gibi yaklaşımlar, Mesci-i Aksâ’nın özgürlük mücadelesine zarar verecek, Kudüs’ü ümmetin gözünde sıradan bir hale getirecektir. Oysaki Mescid-i Aksâ, Mescidi Harâm demektir, Mescid-i Aksâ tehlike altında ise Mescid-i Harâm, Kâbe tehlikededir. Efendimizin semaya Mescid-i Aksâ’dan yükseltilmesi, Allah katında bu mescidin ne kadar mübarek olduğunu ve İslam ümmetinin Rasûl’ün bu aziz hatırasına sahip çıkmalarının lüzumunu gösterir.  Bunun aksi fikirler ise ancak işgalci Siyonistlerin ekmeğine yağ sürer.

.

.

Soru 6: Peygamberimizin cenaze namazını kim kıldırmıştır? Cenaze namazına sadece 17 sahabînin katıldığı söyleniyor, bu doğru mudur?

Cevap: Sevgili Peygamberimiz Rebiülevvel ayının 13'ü Pazartesi günü öğle vakti Hz. Âişe’nin odasında Rabbine kavuşmuş, Salı günü Hz. Ali,  Hz. Abbâs, Fadl b. Abbâs, Kusem b. Abbâs, Üsâme b. Zeyd ve Şükrân (Salih) tarafından yıkanmış ve kefenlenmiştir. 

Efendimiz aleyhisselâm’ın mübarek naaşı daha sonra odasındaki sedirin üzerine konmuştur. 

Hz. Ali radıyallahu anh’ın “Rasûlullah bizim diri iken de ölü iken de imamımızdır” sözlerinden sonra Müslümanlar cenaze namazını cemaatle değil ferdi olarak kılmışlardır. Buna göre Peygamberimizin cenaze namazını ilk önce Efendimizin en yakın akrabaları olan Hâşimoğullarının erkekleri, kadınları ve çocukları, daha sonra muhacir ve ensâr, gruplar halinde, imamsız bir şekilde kılmışlardır. 

Allah Rasûlünün defnedileceği oda oldukça küçük olduğu için cenaze namazı gecenin ilerleyen saatlerine kadar devam etmiştir.

Görüldüğü gibi Muhammed aleyhisselâm’ın cenaze namazına 17 kişi değil Medine’de bulunan tüm Müslümanlar katılmıştır.