Ya Rasûlallah

İbrahim ŞAŞMA

Dudaklarım çatlıyor,  adını andığımda 

Bu sevdanın nârında, yandım ya Rasûlallah

Bir gülün kokusudur, gönül sandığımda,

Yoluna baş koymaktır, andım ya Rasûlallah

 

Beşer yolun yitirmiş, herkes dönmüş şaşkına

Vicdanlar dur demiyor,  nefis denen taşkına

Seher vakti el açmış,  şefaatin aşkına;

Gözü yaşlı o ümmet, bendim ya Rasûlallah

 

Kör nefsime değil de, imanıma uydum ben

Çağrını ötelerden, ta ezelden duydum ben

Bu aşk ile aç kaldım, bu aşk ile doydum ben

Ekmeğimi sabıra bandım ya Rasûlallah

 

Gergef gergef işlisin, cihanın nakışında

Ayın şavkı vurunca, güneşin çıkışında

Gölgeni görsem bari Zemzem’in akışında

Avuç avuç içtim de kandım ya Rasûlallah

 

Ne vakit ağlasam ben, kâh üşüsem kâh yansam

Vurup alnım secdeye, gözyaşlarımla yunsam

Saçlarıma dokunur bir el adını ansam

Sanki yanı başımda sandım ya Rasûlallah

 

Dara düştüğüm zaman acep kime sığındım

Rabbimin seslendiği bir tek deme sığındım

Elif’e tutundum ben, gittim mim’e sığındım

Aşkınla pervaneyim döndüm ya Rasûlallah

 

Bir avuç canıma ben,  sevdanı yüklemişim

Düşlerime düş diye, düşmeni beklemişim

Salâvatlar üstüne salâvat eklemişim

Kabul buyur aşk ile sundum ya Rasûlalla.

 

Her hayalin peşine insanoğlu düşer de;

İşim olmadı benim, ne bir kemde ne şerde

Bu dünyamda sen vardın, boş çevirme mahşerde

Sevdalılar safına kondum ya Rasûlallah

 

Ahlak sende şahlanır, hak katında el-emin

Sen kainat güneşi,  sen nurusun âlemin

Surlarında sancaksın iman denen kalenin

Nefsimi alt etmişim yendim ya Rasûlallah

 

 Hira’da İkra emri,  ilahi ferman olur.

Kulak veren dost sese aşk ile harman olur

Adın anmak bile derdime derman olur

Bin türlü marazımdan ondum ya Rasûlallah.

 

İlk öğreti adındı,  kulağıma okunan

Kum tanesi olaydım topuğuna dokunan

Var mı benden özgesi bu aşk ile yakınan

Yundum gözyaşımla ben, yundum ya Rasûlallah