rihan's blog

Sözün ve yolun başçeşmesi ruhumun

Canım içre sevinç verir sözlerin

Baktığın dağların düşüncesi bile ağlatır beni

Ne lâhûtî geceymişsin ki teksin sermediyyette;

Meşîmenden doğan ferdâya hayrânım, ne ferdâdır!

Işık nâmıyle vicdanlarda ondan başka bir şey yok;

Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi! 
Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;